Rimas la banyak sangat cakap nie..

ye.. ye saya tahu saya ni kalau mula-mula jumpa orang.. memang diam sikit, sensorang je bawa diri, pastu malu-malu.. segan-segan..sama la tuh ceeetttt!!! bila dah lama-lama mula lah mulut saya becok bak bertih jagung [pop corn] versi caramel.. tapi tupun kadang-kadang je bukan tiap masa.. lenguh laa bibir.. mulut... buang air liur jee..



Tapikan.. tak tahu bila ade jenis orang ni kalau kita dah mula melayan bercakap.. kita cakap dia cakap.. tu takpelah takkan kita nak feeling cakap sensorang lak kan...T__T tapi ni kes bila kita dah benti dia pulak bercakaaaaaaaappp tak henti-henti macam dah syok sangat lak dia bercakap.. hiiss~



Kadang-kadang tetibe je datang nak bercakap ngan kita ntah merepek-repek je cakap... malas nak layan.. rimas je.. cit po daaa cittt..!!! agak-agaklah.. kadang-kadang kesian lak so layan jelah.. hihii~ kadang-kadang i buat dunno je.. lantak disana...~



nanti lama-lama kuranglah dia bercakap bila rasa macam takde orang nak layan.. kan..?kan..?
^____^ sampai hati... tihiihi




motif.. kadang-kadang lebih baik diam dari cakap banyak dan merepek sahaja..