Malu lah.. ^^

Malu? ni macam sifat biasa ade dalam jiwa setiap manusia.. ade yang menebal ade yang nipis je sifat malunye.. hihii~ selalunye yang malu tahap tebal ni kaum perempuan la eak..



Macam dulu masa kecik2 memang saya dididik untuk 'malu lah sikit!' memang apa-apa tabiat ibu dan ayah mesti pantau.. tengok je dari jauh.. sebab tuh kalau pi mana-mana mesti nak berkepit je dengan ibu kehulur kehiilir.. even ibu masuk toilet pun kitorang adik beradik mesti beratur berderet kat depan pintu toilet.. macik-macik tengok semua senyum gelak-gelak sikit.. kalau ade orang datang rumah macam kawan ibu ke ayah ke..ibu ajar duduk dapur jangan keluar selagi orang tak balik.. lepas tu kalau nak pakai baju/seluar ketat sikit dah malu sangat-sangat.. ^____^



tihiihi~ bila dah terbiasa malu.. sampai ke sekolah menengah saya dah malu sangat-sangat.. masuk tingkatan satu ibu terpaksa meneman seminggu.. seyes tak tahu kenapa malu sesangat2.. jalan depan orang menunduk je.. bila orang ajak bercakap saya bantai senyum dan blah..HAHA~
bila cikgu kelas suruh saya kutip duit untuk jamuan [tahu cikgu tuh mesti sengaja nak suruh saya berani sikit] saya terpaksa minta kat semua budak kelas duit.. then masa nak minta kat budak lelaki minta duit sambil kepala tertunduk.. budak laki pula nakal boleh pula dia tinjau muka saya dari bawah.. adoyai.. suara saya? adoyai lagilah.. slow gitu.. kenalah pasang telinga kalau nak dengar.. hihi tapi sekarang volume suara da boleh dengar sikit, agak-agak la kan



Bila dah banyak join kem motivasi ke kem ape ke.. saya mula lah belajar malu bertempat.. sebab kadang-kadang malu saya ni macam tak bertempat je pula.. yerla kalau dah masuk kedai lepas tuh tengok yang jaga kaunter bayar tu lelaki sanggup blah dan cari kedai lain tu memang langsung malu tak bertempat daaa..T__T malu sangat2 dengan kaum lelaki..tapi sekarang bila usia dah meningkat dewasa.. kita dah pandai kan balance kan yang mana betul mane salah.. dah tahu buat mane baik mane tak baik untuk diri kita.. kalau kita lambat bertindak kita pasti tertinggal jauh..^^



Kalau dulu langsung tak boleh menghadap muka lelaki sekarang dah boleh lah tapi kadang-kadang terlari juga mata.. hehe~ lepas tu dah boleh laa bercakap depan orang ramai.. [ada gabra sikit je huu~] tapi sifat malu dalam diri saya still ada lagi.. malu bertanya, malu bercakap dan malu nak menegur.. cuma tegur dengan senyuman muleh laaa.. ^^



Lepas tu sekarang kalau saya jalan-jalan ke.. saya ni suke perhatikan gelagat orang.. hihi.. saya tengok budak lelaki dan budak perempuan macam tak segan berjalan sama, bertepuk tampar.. ketawa berdekah-dekah sama sendiri.. akak-akak kat opis ni pun kadang-kadang suka hati je bergurau dengan staff lelaki yang lain macam tak segan je.. kadang-kadang kelakar tengok gelagat diorang.. tapi kalau saya segan sikit lah.. semua tuh pun laki orang kan..? ^^



satu lagi kalau bab pakaian nieh.. nak jadikan cerita semalam masa kat petronas ada la seorang minah nih.. dah lah pakai tudung tutup dada pulak tuh.. tapi yang tak bestnye.. dia pakai baju ketat dan lengan baju nye takde.. nampaklah ketiak.. dapat bayangkan tak.. dia pakai tudung tapi baju ketat dan tak berlengan.. malu sangat-sangat i tengok.. kalau pakai tshirt lengan pendek tu biasa jelah nampak.. tapi bab baju tak berlengan tu yang tak masuk akal tuh..




sakit je mata tengok nye!



apa yang patut, kita as wanita islam kena selalu jaga pergaulan, jaga pakaian dan jaga adab.. tak boleh suka hati borak dengan kaum lelaki.. boleh tapi agak-agaklah ye.. diorang bukan muhrim. nanti timbulkan fitnah pulak.. yerp setuju sangat kalau orang kata zaman sekarang zaman terbuka.. tapi kita saling mengingati.. terbuka-terbuka juga tapi adab dalam islam kenalah jaga.. [saya juga ingatkan diri sendiri]